Mayıs ayı falandı sanırım eve geldim annem yemek hazırlamış beni bekliyor. Sofraya oturduk çatalıyla yemeğin içinde daireler çiziyor dalmış böyle. Anne dedim duymadı beni biraz daha sesli söyledim irkildi. Bir şey mi oldu dedim hayır dalmışım dedi gülümsedi bana bakıp. Bu gülümsemeye alışmıştım ben artık öyle sahteydi ki. Yemeği yedikten sonra biraz daha üzerine gittim anlatmasını istiyordum her ne canını sıktıysa. Geçiştirmeye çalıştı ama pes etti sonunda. Seneye dedi sen okuluna başlayınca ben ne yapıcam onu düşünüyordum dedi. Ne yapıcam ne demek dedim ben okurken bir işe giricem seni bırakmam burada dedim. Yüzüme baktı güldü öyle uzatmadı fazla. Gerçek suratıma soğuk su gibi çarpmıştı. Ben gidince bu kadın ne yapacaktı burada yalnız kalmasını istemiyordum hiç. Gerçi şimdiye kadar hep yalnızdık ama bu sefer farklı olacaktı. Ah be baba çok erken bıraktın bizi. Belki tekrar evlense mutlu olur dedim kendime ama rahatsız oldum bu düşünceden. Bir an Kerimin hayalleri gerçek olsun istedim. Dedem bize bir çuval altın bırakmış olsaydı keşke her şey güzel olurdu. Annemide alıp giderdim buralardan. Sahi dedem ne iş yapıyordu hiç mi parası yoktu. Anneme sordum dedemi tekrar bankacıymış eski. Bir ara baya bir parası varmış bizimkilerin ama sonra dedem hiç etmiş paraları nasıl olduysa. Şimdiki evine yerleşmişler oradan. Harbi tuhaf adammış dedem. Annemde fazla bilmiyor dedemi. Şu sınavları halledince anneannemin yanına uğrayıp dedemle ilgili aklımdakileri soracaktım.