Yeter olum yüzüme vurup durmayın karşıma çıkıp durmayın yeter anladınız mı yeter.
Evet babam öleli 3 sene oldu ama ben hergün ağlıyorum evdekilere belli etmeden hergün...
Zaman mı ha o çabuk geçiyo acımasız zaman...
insanlar sanki bilerek yapıyolar senin yanında babalarını anlatıyolar...
Baban öldüğünde tanımaya başlıyosun insanları...
Dost dediklerinin aslında ne kadar dost olduğunu...
Belli bi süre sonra omuzunda ağlayacak kimse bulamıyosun derdin derdimdir diyen...
Gidip birine anlatmak içindekileri dökmek istediğinde sıkılıp senden uzaklaşıyo ya da geçer be bilader diyo...
Mutlu olmak ne demek unutuyosun...
Belki alkole başlıyosun belki sigara belki uyuşturucu...
Ama baban bunların biri yüzünden öldüyse lanet ediyosun hepsine...
Bayramlar zor geliyo sana artık mezarının başına gidip bayramın mübarek olsun demek...
Elini öpmek yerine toprağını öpmek...
Oturup saatlerce şakalaşıp konuştuğun babanın mezarına karşı iki kelime etmek zor geliyo...
Kelimeler düğümleniyo boğazında...
Ama bazı insan denilen haysiyetsizler hala bu olayı dalga konusu yapabiliyo...
Utanmadan gelip babana sövebiliyo...
Ve sen bazen işini bazen ekmeğini bazen geleceğini ve bazen de babanın sana emanet olarak bıraktığı aileni kaybetmemek için yutuyosun söylemen gerekenleri...
Zor işte yetim olmak...
Yetim birini gördüğünüzde hele birde küçük bi çocuksa ona sarılın onu mutlu edin..
O zaten hayatın en büyük kazığını yemiştir.

SAYGILARIMLA..

Edit: Değer bilin beyler kaybedince değerini anlıyosunuz...
Gidin sarılın babanıza...
Edit: Acıma yetime döner vurur zütüne diyenler kardeşim inşallah yetim kalmazsınız.