Yolu görene kadar koştum durmadan. Eve gidene kadar nefes nefese kaldım. Eve girmeden durdum bir beş dakika kadar. Annemde Kerimde baya bir aramış. içeri geçtim beni bekliyorlar. Endişeşi gözlerle bakıyor hepsi bana. Bırakmadılar ya bir türlü çok özlemişiz birbirimizi dedim. Sonra yüzüme annemin o sahte gülümsemesini yapıştırdım. inanmadı annem ama üstelemedide çok. Zaten yarın sabah otobüse binecektik. Yattı herkes. Gece Kerim biraz soru sordu bana geçiştirdim hepsini. Ertesi sabah erkenden yola çıktık. Yol uzundu. Her geçen arabada biraz daha tedirgin oldum. Eve ulaştığımıxda akşam oluyordu. Olayın stresini atamadım üstümden. Camdan dışarı baktım hep arabayı görürüm diye. Kerimle ehliyet işini halledecektik daha. Kimseyi korkutmak istemiyordum. Çaktırmamaya çalışacaktım. Zaten herif beni burada nasıl bulsun dedim rahatlattım kendimi. Kerimle ehliyet kursu işini halletmeye gittik sabah ama yüzüm sapsarı. Yine sorguya çekti beni. Dün babam geldi aklıma dedim. Uyuyamadım pek ondan dedim. Saf çocuktur Kerim inandı. O hafta sürekli gözüm dışarıda paranoyak şekilde etrafı izledim. Bir şey olmadı. Klagib hayatıma devam ettim bir ay daha. Ara ara kabusta gördüm ama yeni bir şey değildi. Ehliyet işini hallettik sayılırdı. Bir tek sınava girmek kalmıştı. Biriktirdiğimiz paraların üstüne biraz annem biraz Fuat amca ekleyecekti. iyi kötü bir araba alacaktık. Biz o dönem hem yurt hemde kayıt işlerini halletmek için üniversitenin olduğu şehre gittik. Okul güzeldi yurtlarda fena değildi. işleri hallettikten sonra eve döndük. Yemek yendikten sonra salondaki masanın üstünde siyah bir kart gördüm. Üzerinde bir adres ve birisinin adı yazıyordu. Bu ne dedim anneme. Biz yokken bir adam gelmiş. Patronu yollamış bans burs vermek istiyormuş. Mutlaka bu teklifi değerlendirin demiş anneme. O an kafamdan kaynar sular döküldü. Tahmin ettiğim şey olduğuna eminim. Hiç gitmeseydim keşke o eve dedim kendime.