Ertesi gün etrafıma baka baka şirkete geldim. Damla'yı bulamadım. Sonra işime yoğunlaşıp bir çay söyledim. Bizim çaycının  getir zütürcüsü genç çocuk ismail'in her taktan haberi vardı. Çayımı da o getirdi. Biraz lafa tuttum onu.

-Naber ismail ?

-iyiyim abi sağolasın. Sen ?

-Daha iyi olabilirim sayende koçum. dedim.

-Emret abi. dedi. Zeki çocuktu.

-Dış mimarlardan Damla'yı tanıyor musun ? dedim.

-Evet abi renkli gözlü kadın. dedi merakla.

-Aynen aynen. Sen bilirsin, şirkette onun takıldığı biri falan var mı ?

-Bildiğim kadarıyla yok abi. Sakin efendi bir kadınmış zaten. Mevkisinde en iyiymiş.

-Eyvallah kardeşim. Şimdi senden bi şey istiycem. Ona bir meyve suyu zütür. Şu notu da meyve suyunun yanında ver. diyip bir not yazdım. Nota; Yılbaşı için tekrar özür dilerim. Serhat. yazdım.

-Tamam abi yapayım da ne diyim kadına ?

-Bir şey demene gerek yok. Size gönderildi de yeter. dedim. Onaylayıp çıktı. Yemi attık balığı bekliyorduk artık...