Kalktım hesabı istedim, ödendi dedi garson..

Yutkundum, ödemiş gitmeden Beyza, ben donmuş haldeyken. Ne ara ödedi bilmiyorum ama ders vermişti bana.. "benim gibi bir arkadaşı nereden bulacaksın Teleri" demişti sanki.. küsmüştü orası ayrı..

Çıktım kafeden. Kıza büyük ayıp ettim, ona karşı davranışımı Gözde ya da Cansu'ya yapmış olsaydım o kadar dayanabilirler miydi bana? Asla..

"Salak ya bu" derler çekerlerdi ama Beyza yapmadı.

Söz veriyorum alacağım gönlünü, her ne kadar o gece omzunda ağlayacak olsam da alacağım gönlünü..

Döndüm yurda, girdim odaya. Kızarmış gözlerimi görünce hemen telaşlandı bizimkiler. Ayaklandılar hemen, Selim,

"oğlum noldu lan? ne bu halin?" dedi sesini yükselterek.

"yok bir şey, biraz yalnız bırakın" dedim, kendimi yatağa attım, çökmüş bir şekilde. Yusuf,

"Teleri, bir sorun mu var? hallederiz kardeşim?" dedi.

"Eyvallah Yusuf, öyle bir şey değil, ışığı kapatır mısınız.." dedim.

Yusuf'da artık iyice samimi olmuştuk, bizim odada durardı hep. Hafif kısa, kumral, geniş omuzlu, kahve saçlı kahve gözlü, normal bir tip.

Zihnimde, saniyede binlerce düşünce dolaşırken iyice bıraktım kendimi, çektim yorganı üstüme. Belliydi.. bu gece kendimle büyük bir hesaplaşmam vardı..