Ayşe Ablanın ağzından anlatıyorum: Seninle Elif kadarım işte yaşım sizle ya aynıdır ya da bir iki yaş büyüğümdür, ( biz burda sigaradan dolayı öksürüyoruz, sonra icemedik söndürdük ) bir sevgilim vardı Cemil, yakışıklı çocuktu, kızlar ona hasta olurdu, her gün başkasiyla takılırdı, benimle tanistiktan sonra bir yılını kimseye selam vermeden geçirdi, hayatının merkezinde ben vardım, o da benimkiydi ama, Cemilin işi gücü yoktu, terkti o, mürekkep yalayanlardan değil yani, Cemil benim her şeyimdi, canımı istesin canımı verirdim, biz beraberken bu uyuşturucu kullanırdı, bazen de bana vururdu ama sesimi çıkartmazdım, seviyorum çünkü aptalım ya. Neyse ben de başladım cemille beraber uyuşturucuya bir süre sonra, ne bulursak içiyorduk, eve de gitmiyordum, cemil beni korurdu, öyle söylüyordu hep, sonra cemil bir işe girdi, sonra kovuldu, sonra uyuşturucu için birini şişledi, ve sonra para için beni pazarlamaya başladı, cemil mutlu olsun diye yapıyordum bunu, tanımadığım insanlar çıkıyordu üzerime (beyler bunu lise birinci sınıfta dinlediğinizi düşünün, sizi büyüten birinin bunu size o yaşta anlattığını) Sonrasında isler bozulmaya başladı, evden zaten kopmuştum geri dönme şansım yoktu, Cemil de tam huur çocuğu çıktı, bana saldırdı, komalık etti beni, hastanede uyandım, bir şekilde para bulmak gerekliydi, bir iki yere başvurdum olmadı, gittim bir pavyona, dedim sesim de güzel vücudum da bana iş ver, yolumu buluyordum öyle üç beş, bir gün cemil girdi içeri, şarkıyı söylerken farketmedim, şarkım bitti bir masadan çağırdılar, oturdum ve yüzüme bakıyordu işte huurnun çocuğu, yanında da okuldaki sıra arkadaşım, Nilüfer...