Birkaç arkadaşı dışarı çağırdık yine o akşam ama ya evde yoklardı yada gelmediler. Gün içinde ps oynamaya da gittigimiz için o seçenek de elendi. Sonra güney beklediğim daveti sundu sonunda gel bizim eve gidelim bilgisayar oynarız diye. Oynadığımız o efsane oyun da fifa 2005 beyler. Yani oynadığımız diyorum misafirlikte bilgisayar sahibi çocuk sizi ne kadar oynatırsa o kadar işte 10 maç kendisi oynar 1 maç bana verir huur çocuğu. Neyse gittik eve bunlar 3 kardeş bi abisi bide küçük kardeşi var. Gittiğimizde bilgisayar başında abisi oturuyodu bizim oynamak için gittiğimiz oyunu oynuyordu. Abisinin muhabbeti iyiydi. Yaşça küçük birini güldürmek kolaydır bilirsiniz. Söylediği her taka gülüyoruz aslında mal mal espriler amk. Bide guney ve ben olduğum zaman yanında kendi kardeşini ezerek komiklik yapıyodu. Benim hoşuma gidiyo baya gülüyorum ama çocuğun ağladığı bile oluyo bazen o derece. Neyse o günde oturup amele gibi izlerken bilgisayarı karnıma acayip agri girdi. Tuvaletimin geldiğini hissettim. Başkalarının tuvaletine girmeye çekinmeyi geçtim sıçmak ayrı bi boyut amk. Napsam girsem mi takı içime mi vakumlasam eve geri mi dönsem ya yetişemez sokağa sıçarsam ikilemleriyle (ikilem değil çoklem bu aq) takum ucunda hareket edemiyorum, gülemiyorum bile.