Beyler, hayat fani dünya ani.
Kızlar, bir kere verseniz ne olur yani?

Beyler, empati kurma yeteneğimden midir yoksa kendimi başkasının yerine çok sık sık koyduğumdan mıdır çabucak bu kızları artık mesele yapmama haline getirdim. Benim kardeşim dediğim adam sayısı yaşımı geçmez. Babam memur olduğundan dolayı bir tayın olayındayız. Kankamla otururken ulan biz ne ara bu kadar sıkı fıkı olduk diye hatırlamaya çalıştığım adamlardır kendileri. Yediğimiz içtiğimiz, ödediğimiz ayrı gitmez. Lise döneminden bahsediyorum, şehir değişince bir süre sonra iletişim ister istemez kopuyor.
Şuan kız meselesine yanmıyorsam, bu adamlar sayesindedir.

Konuyu uzatmak adetimdir fakat burda keserek asıl meseleye giriş yapayım.

Aileniz ile aranız iyise, bir sabah ansızın vefat ettiklerini düşünün.
Ben gece düşünüp, ağlayarak uyuduğumu bilirim. Ciddi ciddi düşünün amk, anneniz babanız ölse ne yapacaksınız? Ayakta durmak için atacağınız faaliyetler ne olacak?

Yeni evlenip sizin uğrunuza Şehit düşüp, canını Vatanın bağımsızlığına, beraberliğine armağan etmiş Şehitleri düşünün, ailelerini düşünün. Nişanlılarını, hanımlarını, doğmamış bebeklerini, yeni doğmuş bebeklerini, küçük yaştaki çocuklarını düşünün, kendinizi şehit yerine koyup eşinizin durumunu ve siz yokken ne yapabileceğini düşünün. Çocuğunuzun geleceğini düşünün.

Dedemin de diğer dedelerin de ortak kullandığı bir kronolojik sıralama sözünü tekrarlamak gerek;
iş - Eş - Dost.
işiniz olursa, eşiniz olur.
işiniz olursa, dostunuz olur.

Fakat bunlardan önce aile önemlidir. Tabi dıbına koyim sözlükte bi ton farklı adam var, ailesi olmayan var. Çocuk yaşta çalışmaya başlayıp, kendi ayakları üzerinde duranlar var. Yetiştirme yurtlarında büyüyenler var. Bunları düşünün dıbına koyim, çektikleri zorlukları düşünün.

Lisede ders diye koşun, maaşı alınca da am diye depar atın.

EK: Mutluluk çatık kaşlıdır ve ciddidir. #Hayki
Bunları adam gibi düşünürseniz eğer, bir süre sonra kız meselelerine pek takılmamaya başlarsınız. Olduğu kadar olmadığı kaderdir. En iyisi hayırlısı diyip yola koyulmaktır.

Çükü: Empati kurmayan adamdır, bencildir, en büyük sorunun kendinde olduğunu düşünür. Dünya onun etrafında döner, berkecandır. Hayatı pembe yaşar, pop dinler. Yağmurun romantik oluşundan bahseder, sokaktaki çocuğun su alan ayakkabısından değil, sokakta yatıp kalkan iNSANLARDAN değil.

Yazıma, çocuklardan çok değindiğim için "Joker ft. Ceza - Çocuklar" şarkısıyla son veriyorum.
https://www.youtube.com/watch?v=jjs55wnVfTQ

Edit: Bir de engelli kardeşlerimizi düşünün, onların yerine koyun kendinizi. Bu sizin için daha zor bir örnek de olabilir, toplumsallaşacağımıza bireyselleştik. Kışın kömüre, oduna parası yetmeyip komşudan aldığı eski battaniyeleri, evdeki kilimleri yakan anneleri düşünün. 6 Evladına nasıl bakacağını düşünen bir annenin çaresizliğini düşünün, annesi bu çaresizliğin içerisinde intihar etmiş olan kardeşleri düşünün, akli dengesi bozulan kardeşleri düşünün. Farklı farklı yetiştirme yurtlarına dağıtılan o minik çocukları düşünün. Düşünün ki ibret alın, düşünün ki geleceğe kendinizi hazır tutun. O çocukların verdiği mücadeleleri, dimdik bir şekilde kardeşlerinden uzak ayakta durmaya çalıştıklarını düşünün. Düşünün ki ibret alasınız beyler / bayanlar. 13 Yaşındayken dedelere gelin olmuş çocukları düşünün Bunlar Türkiye'nin gerçekleri düşünün ki geleceğinize yön verip, katkıda bulunasınız.