40-45 dakika sonra falan neredeyse herkes geldi, Beyza'ları bekleme başladık, ışıklar söndürüldü, cafenin kapısına "kapalı" denen meret asıldı. Pasta ortaya getirildi. Tek bir şey kaldı..

Beyza hanımda teşrif ettiler sonunda Fatih'le. Dışarıda biraz konuştular, sonra Fatih elinden tutup kafeye girdi.

Işıklar yandı, bir anda herkes bağırdı,

"iyi ki doğdun Beyza... ... ... " gibi gibi.

Çok mutlu oldu lan, gözleri doldu canımın. Direk Fatih'in boynuna atladı, sıkı sıkı sarıldılar. Yanımda onları izleyen Hazal'a baktım, gülümsüyordu. Teker teker herkesle sarıldı Beyza, en son bana geldi artist..

"pisliksinn" dedi hafif sulu gözlerlerle.

"rica ederim tatlım" dedim gülerek. O da güldü, ardından sımsıkı sarıldı, kafası omzumdayken,

"teşekkür ederim canım, özür dilerim ayrıca" dedi.

Çektim kendimi,

"niye ki?" dedim.

"bugün çok sinirlendim size, çok laf ettim"