Aptallamıştım. Ve herşey bir anda film seridi gibi geçti gözümden. 3.sınıfta bize taşınması. Ve koruduğumuz halde hamilelik... Çocuk benim değildi. Yıllarca oğlum sandığım çocuk arkadaşımdandı. Eşim " onun suçu yok " diyr ağlayıp oğluma, çocuğa sarıldı. Demek maillere kararmış gözlerle bakarken kaçırdığım buydu. Bir anda yer ayaklarımın altından kaydı, düştüm. Hareket edemiyordum ama olanları görüyordum. Ama rüya gibi görüyordum. Eşim başımda ağlıyordu. Yanaklarıma vuruyordu. Sonrasını hatırlamıyorum. Kendime geldiğimde sevgilim yoktu, oğlum sandığım çocuk yoktu, silah yoktu, bilgisayar yoktu.