Şu an sigara eşliğinde acem gızını dinliyorum. Über mutlu olan biri bile üzülür bu şarkıyı dinlediğinde. Yine sorgulamaya basladım kendimi. Neden bu kadar kabuğuna saklanmış kaplumbağa misali dünyadan korkuyorum? Sanal aleme gelince resmen her şeye cesur olan ben gerçek hayatta lafı bile takılmayan ben. Hayır adalet mi bu? Elin çocuğu rahatça kız tavlayabilirken ortamın neşe kaynağı olurken popi olurken herkes onu severken ben yerimde oturup kızarmak zorunda mıyım? Bu korku çekingelik doğuştan mı çevreden mi? Sevdiğimiz kız 10 numara sevenimiz leş. Ah be özgüven keşke bi tuşun olsa bi levelin olsa da artırsak. Bakın o zaman beni kim tutabiliyor.