hayatım boyunca dibine kadar hissettiğim duygudur kendisi. eğer sizde bu durumdan muzdaripseniz beni anlayacaksınız. üzüldüğünüzde derdini anlatıp rahatlayacak, mutlu olduğunda sevincini paylaşacak kimseyi bulamassınız. bir zamandan sonrada bulmayı kendinizde istmessiniz ya zaten. etrafınızda gördüğünüz her şey sahte gelir. size yapılanı insanlar birbirine yapıyor diye düşünürsünüz sahte gülüşler. sahte sevinçler. fakat üzgünüm beyler durum öyle değildir. siz toplum tarafından dışlanmış insansınızdır. siz hariç herkes mutlu ve bu kimsenin umrunda değil. gülüyorlar, eğleniyorlar ve sizin tek teselliniz herkesin sahte olma olasılığı.

bu durumun ikinci evresinde herşeyi içinizden düşünür duruma gelirsiniz kendi kendinize insanları, yaşamı düşünüp sorgularsınız nalet edersiniz ama artık geri dönüşü olmayan bir yoldasınızdır. içinizden çığlıklar atarsınız, nafile. bazen arkanıza dönüp bakarsınız en son ne zaman gülmüşüm diye fakat göremessiniz o kadar uzun zaman geçmiştirki. boyun eğersiniz kadere, herşeye. bazen dışarı çıkar etrafı izlersiniz dışarısı size dar gelir çevrenizdeki insanlar yüzünden kendinizi rahatsız hisseder kaçarsınız önceden herşeyi yapabilecek güçte uçup gitmiştir aynı zamanda. korkaklık bu durumdan kurtulmak için atacağınız her adımı bastırır ve yapamassınız.

üçüncü evresi kabullenmek olur. herşeyi. zaman zaman büyükleriniz yanınıza gelir ve insanlardan uzaklaşmanın mantıksız olduğunuzu söyler size sadece. zamanında nerdeydiniz diyemessiniz düzeleceğinizi söyler geçiştirirsiniz.

artık bir asosyal olmuşsunuzdur. daha fazla dikkat çekersiniz bu sefer hiçbirşey sizin umrunuzda olmaz yakınlarınız değil daha fazlası sınıfınızdaki arkadaşlarınız bile konuşmaya çalışır başaramazlar bunun bir sorun olduğunu dile getirirler ama öncesinde yaşadıklarınızı, neden sustuğunuzu bilmeden.