çocukken çok tuhaf huylarım vardı lan. şu an çoğunu hatırladıkça utanırım ama anlatmazsam da içimde kalır.

-sabahtan akşama kadar karıncalarla uğraşırdım. meraktan büyük küçük bütün karınca türlerini kavga ettirmişliğim vardır. tuhaf bir zevk alırdım bundan. hangisi kendisini koku mekanizmasıyla savunur hangisinin çenesi daha güçlüdür hepsini bilirdim. sonradan farklı böceklerle de uğraşmaya başlamıştım. ve hala da en çok zevk aldığım böcek mücadelesi örümceğin avını yakalamasıdır.

-kadınlarla ilgili tuhaf fanteziler kurardım. daha gibimin yeni kalktığı vakitlerde bile "dünyada tek erkek ben olsam, bütün kadınlar benimle sevişmek için kavga etse ne güzel olur lan" diye fanteziler kurardım. şu an düşündükçe kendime gülüyorum amk. bu kadınlar dünyada tek erkek kalsa, elini kolunu bağlayıp damızlık sperm üretmek için kullanırlar. bunu hayal eden kafamı gibeyim.

-nadiren kavga ederdim ama hep kavga ettiğimi hayal ederdim. benim bir huyum vardır birisi bana vurmadan ben vuramam. o zamanlar da öyleydim. birisi gelir bana sataşırdı, ben susar vurmasını beklerdim. o vurmayınca kavga filan olmazdı ben de arkasından kavga etme hayalleri kurardım. hayallerimde ağzını yüzünü giberdim de işte görünürde pısıktım.

-adını bilmediğim ve hala az da olsa devam eden bir takıntım vardı. vücudumun sağ tarafına bir şey olursa sol tarafına da olmasını isterdim. mesela sağ ayağım bir yere çarpınca gider acıyı dengelemek isteyip sol ayağımı da çarpardım. sağ gözüme şiddetli ışık tutulunca sol gözüme de tutardım.

-hep çok büyük işler yapacağımı düşünürdüm. ben bütün herkesten farklıydım neden onlar gibi olacaktım ki, ben bendim sonuçta. dünya benim etrafımda dönüyordu o vakitler. sonradan lys'de benden yüksek puan çeken komşunun çocuğu çıktı, her gün farklı kız giben berkecanlar çıktı, fitnessa gidip beni tek koluyla duvara yapıştırabilen gavatlar çıktı. bütün hayallerim gibildi kısaca.