işin tuhaf tarafı çalışmakta istemiyorum, halimden memnun'da değilim. şu anki ülke şartlarına bakarsak çoğunuzla hemfikirizdir. aileme yük olmamak için zütürü işe gidiyorum ,gazaltı kaynakçısıyım ama mesleğimi sevmiyorum yapmakta istemiyorum, haftanın 2 günü çalışıyorum kalan günler evden dışarı adım bile atmıyorum iyice saldım kendimi. ayağımı yerden kesecek eli yüzü düzgün arabam var ama 2 yıldır vergilerini ödemedim vizem geçti ve ufak çaplı mekanik arızası var 5 aydır garajda yatıyor onuda kaderine terk ettim. kız arkadaşıma 1 yıl önce benden daha iyi birini hak ettiğini söyleyerek yol verdim, kısa ve öz fazla açıklama yapmadım. manik depresif tavırlar sergiliyorum son günlerde, uzun süredir depresyondan çıkamadım ailem durumumdan şikayetçi, hayatımın türk aile yapısına uygun olmadığını kendime çeki düzen vermem gerektiğini söylüyorlar sürekli onların bahsettiği düzen bana göre kölelik, beyler fazlada uzatıp konuyu allak bullak etmek istemiyorum. son 1 yıldır intihar etmeyi düşünüyorum her geçen gün bu isteğim artıyor neden hala icraat gösteremiyorum bende bilmiyorum hayatımda yaşam için sebep yok kalmadı yada üretemiyorum, hergün bu belirsizliği yaşamaktan sıkıldım ölüm belki kurtuluş olabilir.