Bu söz benim Lise son sınıfa kadar susmama neden oldu. Değişen hiçbir şey yoktu. Hala pgibolojik baskılar, hala güçlülerin zayıfları ezişi. Babam üst devrelerden bir çocuğa (sınıfta kalmış ve sınıf arkadaşımdı) eti snein kemiği benim buna ingilizce öğret dedi.

Babamın yerini o çocuk olmuştu. Sözde bana ders çalıştırıyor ve bu bahane ile dövüyordu. Ve ben sınıfta kaldım. Çok başarılı bir öğrenci olmama rağmen sınıfta kaldım ve ingilizceden nefret ettim.

Okul pansiyonundaki belletmen hocaların müdürlerin ve müdür yardımcılarının dayaklarına hiç deyinmeyeceğim. Sadece öylesine bastırılmıştım ki, benim yaşıtımda kendi sınıfımdaki çocuklara abi demeye başlamıştım.