Karşımda oturan iki kişi ve sınıfta yalnız başlarına. Melis ve bana sıra da bulaşan çocuk beyler. içim acıdı resmen burnumu falan unuttum öylece dona kaldım. Beni fark etmemiş olacaklarki çocuğun ağzından " Benim sevgilim olur musun ? " cümlesi çıktı. Meğersem ben bu kızı seviyormuşum beyler içim cız etti kalbime sanki bir fil mi desem boğa mı aygır mi desem öyle bişey oturdu resmen dünya dondu beyler. O sırada Melis in kafası bana doğru döndü " Yoda ? " diye seslendi. Arkama bakmadan tuvalete koştum beyler. Burnumdan dolayı ağzım yüzüm kan içinde kalmıştı. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Melis kesin kapıda bekliyordu beyler beni. Kafamı uzatıp dışarı baktım telefonla annesiyle konuşuyordu. Okulun en köşe yerine gittim ve ağlamaya başladım beyler burnum yine kanıyordu ama gözümdeki yaştan önümü dahi göremiyordum. Ahmet geldi yanıma bi anda. Daha önce bu koseye 1 kere gelmiştik onla cips kola yapmak için ( malum yasak ). " Üzülme kanka " dedi. " Ne yüzünden " dedim. " işte Melis olayı " dedi. " Biliyor muydun ? " dedim. Sesini çıkaramadı. Bu da koymuştu beyler baya bana " Özür dilerim " dedi " senin bilmiyordum böyle olduğunu ona karşı söyleseydin ya" dedi. Haklıydı da beyler. Ben Melis ı arkadaş olarak görüyordum ama hep bir sahiplenme ve onu düşünmem söz konusuydu. Bana seslendigindeki o kalbim hızla çarpma anı falan ama ben arkadasiz diye düşünürken bir anda böyle olduğunu anladım. 2 ders durmadan ağladım beyler. Sonra tüm günü bitirdik. Gün boyu Melis in yüzüne bakmadım . Çıkışta işte Özge Ahmet Ben yürüyorduk ki önümüzde Melis ve Huur belirdi. Melis ben görünce çocuktan uzaklaştı. Ben ise karşı kaldırıma geçince bizimkilerde benle karşı kaldırıma geçtiler.