evet beyler bugün başıma geldi hala aklıma geldikçe utançtan ağlayasım geliyo. neyse üniversiteye gidicek bi kardeşinizim ailem ayrı. annem ve babam farklı yerlerde yaşıyolar ve ulaşımı metroyla sağlıyorum. babamın laptobu var, bende tekrar masraf etmemek için onun laptobunu alıyım dedim. konuştuk hallettik o işteymiş git eve al dedi. neyse gittim eve aldım bilgisayarı bişeyler yedim falan. ulan malafat durmuyor yerinde. hazır ev boşken şunu bi tokatlayım dedim. açtım telefonu şak şak hallettim işimi. normalde sekmeyi kapatır geçmişi siler safariyi kapatırım öyle kitlerim telefonu. niye unuttum bilmiyorum. çıktım evden biraz yürüyüp metroya bindim.1 amcayla teyzenin arasında boş yer vardı geçtim oturdum. biraz gittik. telefonun çektiği yere gelince mesaj geldi beyler. telefonun kilidini bi açtım birde ne göreyim son izlediğim ferre amk. açık kalmış orda. kilidi açar açmaz pat açıldı amk.3-4 saniye kitlendim sonra hemen kapatmaya uğraştım amk. millet göz ucuyla bana bakıyo. yanımdaki teyze öyle bi bakış attıki ölmek istedim beyler ya.sonraki durakta inip eve 3-4 km yürüdüm amk. bidaha gibseler metroya binmem

edit : özet, ferre pişmanlıktır.