beyler iki gündür pgibolojim bozuldu. ağlayıp duruyorum koca adam, ümran'ın halini izleyince. ama öyle gözlerim dolmuyor bildiğin hüngür hüngür ağlıyorum. evde görmesinler diye dün akşam aşağı indim ağladım amk videoyu izleyip izleyip.

bu nasıl bir düzen allah kahretsin

ben hiç böyle olmamıştım, bu kadar aciz hissetmemiştim kendimi.

bu kızcağıza ve onun gibi bir çoğuna yardım edememek beni çok üzüyor.

çok dua ettim bari ailesi hayatta olsun diye allahtan yaralı kurtulmuşlar hayattalarmış.

onun masumluğu, çekingenliği, başındaki yarayı sonradan farketmesi, elini koltuğa korkakça silmesi, korku dolu gözleri beni bitiriyor. insanlığımdan utanıyorum.

bu olaylar unutmayalım, unutmayalım ki içimizde en küçük kötülük bile olsa yok edebiliriz.

içimden geldi yazayım dedim. belki konusu gelip geçmiştir ama ben anca kendime gelip başlık açabildim.

edit: sosyal paylaşım sitelerinde apolitik davranıp tarafsız kalmaya çalışırım, siyasi, dini vs paylaşımlar pek yapmam. ama bu olaydan sonra tüm sayfalarımı bu kızcağızın fotoğraflarıyla doldurdum. whatsapp fotomu bile bu foto yaptım.

herkesin gözüne sokmak istiyorum çünkü. herkesin içi acısın istiyorum.