insan,bir yakını ölen bir kimseye karşı kendisini mahcup hissediyor. Sanki ölümünden kendisi sorumluymuş gibi. Nedeni ise tarifsiz.Ben de kendimi dünyadaki bütün ölülerin sorumlusu gibi hissediyorum bazen. Sonra onların şu anda ne kadar rahat olduklarını düşünüyorum ve üzerimden koca bir yükü atıyorum.Ölüm çok garip bir şey.Çok da klişe aslında.Bir sorumlusu bazen var bazense yok fakat geride kalanların da ölüden farkı yok. insanların bazıları ömürlerini sorgular, bazıları ise sorgulamazlar.Ben sorgulamayı seçtim. Donuk ve boğuk bir yaşamım olduğunu seziyorum. Fakat önümde henüz çok uzun bir yol var. ileriyi bilemiyorum. Sorguluyorum ama sonucunda da bir anlam taşımadığından da adım gibi eminim. Kesin konuşmayı sevmem aslında.Ölümü açıklamaya da kalkmıyorum. istesem de açıklayamam. Zaten beni ilgilendiren de ölümün kendisi değil.Ona karşı hissettiklerim. Bilemiyorum,her şey o kadar boğuk ve sisli ki.Ne söylemem gerektiğini,ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bilmemek de kahrediyor beni. Tıpkı bütün ölüler gibi.

edit:beyler ilgi yok gibi ama ilerde değerlenicek buralar, eminim.