Tek bir hedefim vardı "Eylül". Attığım bütün karlar doğrudan Eylül'e geliyordu. Onun attıklarından istesem kaçardım ama yarısına bilerek vuruldum. Belli bir süre sonra kar toplarını bıraktı bana koşmaya başladı bende kaçmaya başladım. En sonunda bilerek yakalandım sırtıma atladı bende yakaladım.

-Çok iyi nişancıymışsınız hocami bey dedi.
+Evet öyleyimdir de sen yediğin kar topları yüzünden mi bu kadar ağırsın taşımakta zorlanıyorum resmen 100 kilosun dedim gülerek. Yere indi bana dik dik baktı sonra bir avuç kar alıp yüzüme attı.

-Sende ne yedin ya yüzün bembeyaz olmuş dedi. Ben o yaşıma kadar böyle ayar yememiştim amk. işin kötü yanı bunu söylediği sırada ben yüzümdeki karı yiyordum. O anın şokuyla ohohohogogo gibi sesler çıkartabildim yalnızca.

Aldığı intikamın havasını atarken yanına yaklaştım yavaşça. Gözlerine dik dik bakarak

+Sevgilim dedim.
-Dinliyorum dedi burnu 5 karış havada tabii.
+Ayağın kayıyor dikkat et dedim.
-Ne alaka derken yavaşça karların üzerine attım. Yerden kalkmaya çalışırken "pislik, seni öldürücem, yazık ama bana, yardım edermisin" gibi laflar söyledi.

Ben at gibi gülüyorum tabii o arada. Ayağa kalktığında

-intikdıbını aldın gel eve çıkalım üşütecez dedi.
+Haklısın bir kez daha hasta olma dedim ve el ele Eylül'ün evine çıktık.

-Sen banyoya gir duş al bende babamın eşofmanlarından ayarlayım sana dedi.
+Saol dedim banyoya gitdim bende duş aldım. Islak elbiselerimi banyoya astım ve Eylül'e seslendim.

-Kapının önüne bırakıyorum dedi. Kapının önüne bıraktığı eşofmanları alıp giydim. içinde kayboldum amk bildiğiniz. Eylül'de kurulanmış falan salonda mısır patlatmış beni bekliyor. Utana sıkıla yanına gittim.

not: Ulan kuran'dan erken döndüm bugün iyi gibildi parmaklarım da gözlerim de