Ne olmuştu bana böyle, ciksten başka bir şey düşünemez olmuştum, yalnız kalmak için fırsat kolluyor ve hep başıma gelen o olayı düşünüyordum. Bu arada bana hep ismimle hitap eden apartman görevlisi Hamit abi, 'Elif Hanım' demeye başlamıştı. Başta bu durumu garipsemedim, öylesine söylüyordur dedim. Ama ilerleyen günlerde de 'Elif Hanım' diye hitap etmeye devam edince, acaba ogün beni o halde apartmana girerken gördü mü diye düşünmeye başladım.

Eğer öyle bir şey varsa çok kötü olacaktı. Sanki ben dışarıda huurluk yapıyorum da, eve namuslu, efendi bir kız gibi girip çıkıyorum sanacaktı. Ben de kaç gündür hiçbir şey olmamış gibi adamın yüzüne pişkin pişkin gülüyordum. Adam benim hakkımda böyle düşünüyordu kesin...  

Artık Hamit abi'ye görünmemeye çalışıyor, karşılaşınca da utanıp, ya konuşmadan, ya da kısa cevaplarla kaçıyordum. Erkek arkadaşım zaten evime tek tük gelir, genelde dışarda buluşuruz, ama ona da tembihledim eve kesinlikle gelmesin diye. Ayrıca o yaşadığım olaydan sonra erkek arkadaşıma da karmaşık duygular besliyordum.

Benim bu durumdan zevk almam onu aldatmak sayılır mıydı, ya da benim bu durumda kaldığımı bilse halen benimle birlikte olur muydu, bilemiyordum. Bu sebeple biraz daha uzak duruyordum erkek arkadaşımdan. Arayıp sorunca da, "Okul, iş, çok yoruluyorum... " diye geçiştiriyorum...