Kapıyı açtım. Hamit abi, "Çöpleri topluyordum da Elif hanım... " dedi. Halbuki çöpler sabahları toplanıyordu, kesin beni görmeye gelmişti.

"Duştaydım, hazır değil, gel içerde bekle, hem soluklanmış olursun." dedim. Hiç ikiletmeden girdi içeri. Salonu gösterip, "Sen otur, ben hazırlıyorum!" dedim ve mutfağa geçtim. 

Hayalime hiç bu kadar yakın olmamıştım. Bu fırsatı değerlendirmeliydim. iki bardak meşrubat doldurup salona geçtim, birini ona verdim.

"Şunu içeyim de öyle hazırlayım çöpü... " diyerek karşısına geçip oturdum, biraz teşhircilik yapacaktım. Yine havadan sudan konuşmaya başladık. Ben bacaklarımı açıp kapatarak sallıyordum ve ondan bir adım bekliyordum. Ama Hamit abi çekindiğinden midir nedir bilmem, bir türlü birşey yapmıyordu.

Acaba kendi takıntımdan mı öyle oldu, yoksa adam benimle ilgili böyle şeyler düşünmüyor mu diye daha ileri gitmeye çekiniyordum. Zaten yeniye kadar erkek arkadaşımla bile sevişmeyi ayıp sayan ben, şimdi elin addıbına kendimi gibtirmek istiyordum, ama o hiç oralı değil gibiydi...  

Hamit abi meşrubatını bitirip, "Gideyim ben, çöpü yarın alırım!" diyerek kalktı. Tam kapıya yöneldiğinde, kendimde değilmişim de başka biri beni kontrol ediyormuş gibi arkasından yetişip koluna sarılarak, "Gitme Hamit abi, sana ihtiyacım var!" deyip bornozumu çıkardım...