Kapıyı açar açmaz beni kapıda bir kız karşıladı. 168 boylarındaydı sarı dalgalı saçları ve bembeyaz teniyle masumiyet akıyordu yemyeşil gözlerinden. O kadar masumdu ki ona karşı en ufak şehvet bile hissetmedim. Normal değildi bu durum ama elimden tutup içeri doğru ilerlemeye başladığımızda karşı koyamadım ona. Seni tanıştıracağım insanlar var dedi ve bşraz daha ilerleyince iki tane arkadaşıyla tanıştırdı beni. Onlar da aynı kendi gibiydi sadece yüz hatları farklıydı saçlarının salgasından boylarına kadar her şey aynıydı. Biraz ilerde bi kalabakuk vardı oraya doğru ilerledik dördümüz. Kalabalığa vardığımızda herkes bize hayranlık içinde bakıyordu. Tanrının elçileri geldi diye fısıldaşıyorlardı. 3ü de bi anda kalabalığın karşısında durdu ve biz tanrının elçileriyiz deyip bıçaklarını çıkarıp kalplerine sapladılar. Oyuktan kalplerinin atışı görülebiliyordu ama biraz bekleyince yara kapandı ve kıyafetlerindeki yırtık bile yok oldu. insanlar onlara secde etmeye başladı. Övgüler uçuşurken yavaşça diğer gruba geçtik orda da aynı ritüeli yaptılar. Böyle bir çok grubun yanına gittik ve hepsinin hayran bakışları beni öylesine etkilemişti ki ben de istiyordum bu ilgiyi. Bana bir sonraki grupta seni de elçi olarak tanıtacağız sen de kendine bıcağı saplayacaksın merak etme ve bize güven dediler. Ben tanrının elçisi değildim ama böyle hissetmek gerçekten harika bir şey olurdu diye düşündüm. Beni elçi olarak tanıttılar ve tam kendime bıcağı sapladım. Müthiş bir acı çekiyordum ama insanların bana hayran şekilde bakıp secde etmesi hissetiğim hazı tepeye çıkarıyordu. Bir kaç grubun yanına daha gittim ve her bıçak saplayışımda daha çok acı çekiyordum ama bu zevki bırakamazdım çünkü harika bir şeydi. Acı tüm bedenimi sarıyor nefes almakta bile zorluk çeliyordum ve döngüyü o zaman farkettim. Bir sonraki grubun yanına gittim ve hala acı içerisindeyken bıçağı kaldırıp kalbime saplamak yerine yere attım. insanların hayranlıkları nefrete öfkeye dönüşmüştü ama benim umrumda değildi. Her defasında bu zevk için kendimi öldürmeyecektim. Kızlar daha ne olduğunu anlamadan kapıya yöneldim. Arkamdan açıklamalar yapsalar da onları dinlemedim ve kapıyı suratlarına kapattım. Kalbimde hala acı vardı ama koridorda bir kaç adım atıp diğer kapıya doğru yöneldim. Son yakındı ve son beni bekliyordu.