Ulan arkadaşlarımla çıktım küçüktüm o zamanlar parkta oynuyorum. Kaydırağın tepesine çıkmıştım. En tepesi yani merdivenle çıkıyorsun sonra duvara tırmanıp ulaşıyorsun.

Tam oradayken tak bir anda bastırmasın mı?

Ama öyle böyle değil. Düşünün Dünya'nın zütünden Güneş çıkmaya çalışıyor. Gelen o tak böyle bişeydi.

Ulan 30 saniye içinde öyle bi terledim ki görseniz havuzdan çıktığımı sanırsınız. O kadar.

O an işte düşündüm kara kara ne yapacam olum kaldım buradan çıkamayacam heralde...

Tamam dedim. SIÇICAM.

Açtım zütü at yannanı kalınlığında bi tak geliyor. Ama öyle böyle değil. At gibiyormuş gibi acı çekip anırarak sıçıyordum lan!

Ağlamak nası bi duygu tahmin edebiliyor musunuz lan? Sıçarken ağlamak...

Olum abartmıyorum bakın arkadaşlarım gibimde değildi artık. takun bi iki küçük parçası çıktı büyük tak gelmiyor.

dıbına koyayım ter ve tak içerisinde kaydırağın tepesinde anırarak ölücem.

Ciddi ciddi kafayı yedim deli oldum geberecem burada lan!

Aha dedim geliyor. Büyük bir patlama sesi eşliğinde o tak pat diye düştü. Hani musluğa parmağınızı bastırıp çekersiniz su pat diye gelir ya. Aynen öyleydi.

Size ciddi ciddi diyorum. 45 numara ayak büyüklüğünde at yannanından daha kalın bişeydi o çıkan.

Ulan sıçtım tamam. Peki ne yapacam?

Ne yaptım sizce?

Donumu çektim. Kaydıraktan kayıp parktan eve doğru yol aldım gidiyorum.

Size yemin ederim o kaydıraktan yeşil bi toz bulutu çıkıyordu. Duvardan çıkmayı deneyen bi çocuk pat diye yere düştü amk.

Arkasından bi arkadaşı tişörtünü yüzüne getirerek çıkmayı denedi. Çıktı baktı. Bu ne lan falan dedi millet toplandı.

Ben ise o karışıklıkta tek başıma sessizce eve gittim.

Bir daha da o parka uğramadım zaten. 2 ay sonra da taşındık oradan.

Gelenek bozulmasın bu da böyle bir anımdır.