#3 Bu hayatta iki şeyi öğrenirsin.Öldürmeyi ya da ölmeyi
Ömer çok yakışıklı sayılmazdı.Öyle hepiniz gibi 1.90 boyunda, kaslı,mavi gözlü falan değildi.1.86 boyunda esmer, kahverengi gözlü, klagib tipli biriydi.Tek zaafı vardı;O da çok duygusaldı kerata.Ama bir türlü ağlayamazdı.En son ne zaman ağladığını bile hatırlamıyordu. Aslında hatırlıyordu ama hatırlamak istemiyordu. Bundan tam 7 sene önceydi.O zamanlar Ömer liseye yeni geçmişti. Tarih dün gibi aklındaydı.08.07.2009.Ömer'in doğum günü. Saat gece 2 civarı. Pasta alınmış bekleniyor. Kimi bekliyorlar? Tabiki babasını. Gene içmişti heralde.Ömer dayanamadı uyudu. Kırılmıştı kalbi. Birden sesler gelmeye başladı. Uyandı Ömer seslere. Normalde deprem olsa gibini kaldırmazdı.Ama ilahi işaretti galiba. gibimsonik hayatının başlangıcı. Kalktı kapıyı araladı ve izlemeye başladı. Annesiyle babası kavga ediyordu. Yine mi diye düşünürken pat diye bir ses geldi. Babası annesini merdivenlerden itmişti.