Ondan sonra ilerleyen günlerde aslıyla ara ara mesajlaştık. Selin'i hiç görmedim. Mesajlarıma ve aramalarıma hiç karşılık vermedi.

Ygs'nin üzerinden 2 ay geçmişti.4 arkadaş bir kafede oturuyorduk.Ben kapıya dönüktüm. Sonra diğer 3 arkadaşım sohbetin en koyu anında biranda sustular.Ve hepsi aynı yöne bakıyordu.Ve suratlarıda düşmüştü. Kafamı çevirince Selini gördüm. Yanındada dallamanın biri.

Nefes alamaz oldum, koskocaman kafe bana küçücük gelmişti. Astım hastası gibi nefes alıp vermeye başladım. Terledim,o an ölmek istedim. Nasıl anlatılır bilmiyorum aslında kötüydü kötününde kötüsü.

Hiç göz teması kurmadık, bakamadım beyler ne bilim işte bakamadım amk korktum.

Selin tuvalete gitmek için ayağa kalkınca bende kalktım. Arkadaşlarım dur lan filan dediler ama umursamadım. Aramızdaki 4-5 adımlık mesafeyi hemen eritip kolundan tuttum.

-Selin bi bakarmısın
+napıyosun ya
-Selin lütfen konuşalım
+konuşmak istemiyorum gidermisin
-Selin lütfen

Yüzünü çevirip dudağından öptüm, karşılık vermedi. Ayrılınca dudaklarımız bana yine tokat attı. Tüm kafe bize bakıyordu. Arkasına bakmadan yürüdü. Bende masama dönerken o yanındaki çocuk geldi.

+hayırdır bilader bi sıkıntımı var

Sanırım selini öptüğümü görmemişti

-Hadi kardeşim işine belanı arama
+şşş hayırdır
-Ne şşş lan dedim ve burnunun yanıyla gözünün birleştiği yere sağlam bir kafa attım. Sonrası çığlık sesleri zaten.