artık takatim kalmadı hergüne uyandığım sabah gürültü kargaşa şehrin pis kokusu ve hep sevip hakedip sahip olamadığım seylerden arta kalan ağrılar sızılar yaralar ve sürekli başkalarının yaşayışını izlemek haketmediğimiz muameleleri görmek aradan cıkıp yasın kaçki lan diyecekler olacakdır malum faka 21 yıldır bir gib görmedik halende görmüyoruz ömrümüz bu saçma sözü söyleyenleri dinlemekle ve hayallerimizin yitmesiyle geçiyor
artık gidicem son senem kafaya koydum bir şekilde sürünsemde gideceğim bir insan hergün değil bir kere ölür
-her sabah bir yere yetişme telaşı
-kasıntı insanların saçma konuşmalarını duymak
-beton bloklar arasında geçirdiğimiz zaman
-gün içinde bir kez dahi sahici gülememek
-sağımda solumdaki sürekli sahte yüzler
-hoşgörüsüz insanlar toplu taşımadan sokakdaki dönerciye kadar
-sürekli gözü para hırsına bürünmüş bir millet ve ağır kapitalizm
-kendini göstermek için yağmadığı kalmayan zütü kalkık kadınlar
-20 milyon insan içinde gün boyu kalabalık içinde yaşdıbını sürdürmeye çalışmak
-aptal liselilerin yaktıkları cigaralı o boş muhabbetler
-sokak kenarında toplaşıp mevzu cıkarma derdindeki o mahluklar
-ve o cok sevdiğimn benden uzakta olması ve benim olmaması
gidelim buradan cidden boşa yaşıyoruz beyler gidelim