Universiteye ilk basladıgımda hala aklımda pınar vardı unutcam lan bunu falan diye aklımdan geciriyordum. Ama butun cevrem dagılmıstı . Yobaz bi şehirde universite kazanmıstım. ilk sene mecbur yurtta kalıcaktım . Neyse babamla yurda kayıdı yaptırdık ve babamlar geri istanbula dondu. Oda arkadaslarımla falan tanıstım . Bi tane cocuk dikkatımı cekti elinde bi tane günlük bitane resim bitanede kutu vardı. Adını vermicem onun lakabını vereyim kör. Biz bu cocukla bayagı yakın arkadas olduk . Bi gün baktım yatagında yatmıs uzerine cekmis yorganı cama dogru bakıyor. Noldu lan kör dedim. Cevap vermedi baktı sadece .söylesene olum dedim. Bcha nille ayrıldık artık gitmiyormus yapamıyormus uzaktan benle benim icmem lazım dedi. iyi gel icelim lan dedim cıktık yurttan bulduk manzaralı bi yer aldıgımız biraları yudumlamaya basladık. Anlatmaya basladı bu 7. Sınıfta tanısmıstık bilirsin beni utangacım 2 sene söyliyemedim sevdigimi. Beraberdik hep ama diyemedim işte ne bileyim dedi. Herkes biliyor herkes sevgili sanıyor ama degildik işte dedi. Liseye gectigimde acıldım o zaman buzamandır sevgiliydik dedi . Ama bugun bitti annesi istemiyormus beni fikir farkı varmıs olmazmıs diye kızın kanına girmis dedi . Annesi de italyan asıllı bi kadınmıs. Eee böyle kolaymı bitiriyorsun dedim bana diyorsunda senin sevdigin yokmu asık oldugun falan cok özeniyorum sana dedi . Dedim var ismi de pınar benimkininde annesi istemedigi icin ayrılmak zorunda kalmıstık . Gidersen donme bana demisti ve donemedimde bidaha dedim