Zengin bir adamın Sirkan adlı kölesi vardı. Onu küçük yaştan itibaren beslemiş büyütmüş, onu terbiye ederek birçok bilgi, birçok hüner öğretmişti. Bu adamın bir de çok güzel iyi huylu bir kızı vardı. Kız gelinlik çağa gelince onu birçok isteyen oldu. Nihayet adam kendine iyi huylu bir damat seçti.

Kızın nişanlanması ile birlikte; o güzel, o hünerli sirkan hastalandı, sararıp solmaya başladı. Birçok hekimler geldi; fakat derdini anlayan, çaresini bulan olmadı. Nihayet bir gece adam karısına :

- "Şu sirkanın yanına giderek halini bir sor, sen onun annesi sayılırsın, belki derdini sana söyler." dedi.

Kadın bunun üzerine ertesi gün sirkanın yanına gitti. Tıpkı bir anne gibi başını okşayarak yumuşaklıkla halini hatırını sordu, derdine ortak olmak istediğini söyledi. Kadın daha çok diller döktü, çok tatlı sözler sarfetti, nihayet sirkan derdini söyledi.

- "Ben seni annem gibi bilirdim, bunu senden hiç ummazdım, benim aşık olduğumu bile bile kızını başkasına verdin." dedi.

Bu sözü duyan kadın öyle bir kızdı öyle bir sinirlendi ki; o an sirkani dövüp damdan aşağı atmak istedi, fakat sabretti. Gelerek durumu kocasına anlattı.

Sirkanın neden hastalandığını anlayan adam sevindi.

- "Söyle ona sabretsin. Her derdin bir çaesi vardır. Madem ki kızı seviyor, aşıkların arasına girmek olmaz kızı ona nah veririz" dedi.

Kadın sirkana bunları söyleyince sirkanın gönlündeki kader bulutları dağıldı. Günden güne iyileşerek eski sıhhatine ve neşesine kavuştu.

* Zira aşk derdi onulmaz, iyileşmez bir derttir, çaresi sevgiliye kavuşmaktır.