Kardeşim deliyiz bende de aynı durumlar var. Nesela ben gidiyorum üzülecek yerde gülüyorum insanların aci çekmesinden zevk alıyodrum ama durumu gerçekten çok ciddi olanlarda üzülüyorum onda da mimiğim bile oynamıyor içten üzülüyorum sanki heryerde beni izleyen birisi varmış gibi hissediyorum sanki kayıda alınıyormuş gibi hissediyorum herzaman kendimle konuşuyorum sinir krizi geçirdiğimde istemsizce haykırarak ağlıyorum yüzüm gülüyor ama gözlerimden yaş ta geliyor hani sokakta yürürken her zaman kendimle konuşurum yanımda biri yoksa sesli konuşurum herşeyde olumsuz düşünüyorum hiç olumlu bir tarafımda yok asosyalim bana durmadan hastaymışım gibi davranıyor ailem aabimden dayak yiyorum bir günüm mutlu geçse 6 günüm bana zehir anlatabiliyor muyum?