Bu hayattan çok sıkıldım,ve nefret ediyorum. Şu dünya da yaşıyorsam,o da ANNEM üzülmesin diyedir. Kafam çok karışıyor beyler, diyorum kendimi öldürsem Annem arkamdan ağlar üzülür, dayanamam. O yüzden karar verdim,bir sözümde de,dediğim gibi. "Benim için hayat, annemin ömrü kadar." Herkesin farklı farklı istekleri sıkıntıları dertleri vardır,ben 27 yaşımdayım inanıyorum ki yaşıtlarım olan çoğu panpam annesini güler yüzlü ve mutlu görmektir. Ulan Tek derdim anneme iyi güzel rahat bir hayat yaşatmak, Onun gördüğü zaman içi gittiği şeyi alıp onu mutlu etmek yüzünü güldürmek,Çok mu zor be panpa? Ben böyle dünyanın anasını giberim. Insanların artık bıkmış duruma geldiği şeylerden, annemizi mutlu edemiyoruz. Allah da görüyor, biliyor. Ulan Annem mutlu olsun yeter diyorum. Tek isteğim bu,neden olmuyor anlamış değilim. Anne o be anne. Beni gibtir ettim. Annem mutlu olsun Allahım diyorum. Onu mutlu edeyim bana bunu yaptır bu imkanı sağla diyorum olmuyor. Böyle hayatın ta dıbına koyarım ben. Annem 60 küsür yaşında, hala para kazanmaya çalışıyor. Ya allahım, neden ben 2500 3000 kazanıp da,annem i evinde rahat oturtamıyorum neden?? Size soruyorum beyler neden amk neden? Ulan 18 yaşında cebinde milyarı olan bir bin yada zilli, Bizim elleri kınalı, bize "kuzum"diyen, hayatın her türlü sıkıntısını çekmiş yaşamış ama hala ayakta olan annelerimiz den daha mı değerli beyler biri söylesin amk çıldırıcam. Bana en çok iki şey koydu, kendimden nefret ettim. Anneme layık evlat değilim. Bunun sorumlusu ben miyim, Bilmiyorum. Ama elimde olan imkanlar ile olmuyor be beyler. Şans asla yüzümüze gülmüyor. Akşam iş den gelince yemek yeriz, annem masayı hazırlar, oturur karşılıklı Yemek yeriz, annem dakkada bir kalkıp lavaboya gider,bir gün merak ettim, gittim baktım dişlerini yıkıyor, takma dişler,Hep altına Yemek kaçıyormuş, rahat Yemek yedirmiyor ve ağzına hep yara yapıyormuş. Ulan şuan yazarken ağlıyorum be,anasını gibtimin parası çok mu değerli. Neden yok. Neden annemi doktora zütürüp de yaptırmıyorum, neden o da rahatca güzelce Yemek yiyemiyor beyler neden? O an kendi dişlerimi kırasım geldi. Ulan ne beş para etmez adamsın dedim, Senin için ömrünü hiç eden bir kadına, rahatca Yemek bile yediremiyorsun. Bu neden lerin de ta dıbına koyalım hep beraber beyler. Nu kurban bayramı geldi geçti biliyor sunuz beyler, etler felan dağıtılıyor geliyor gidiyor, Daha kurban kesemedik, kestiremedik beyler. Yaşım 27. Amk böyle hayatın. Bir akşam buzlukta bir parça et vardı, dedim pişirelim yiyelim, annem de Tamam dedi. Sonra da bir söz daha etti ki,o okumamış 60 lı yaşlarda kadın, beni yine yerin dibine soktu, Yani ben girdim utançtan yine. "Et çok severim Her gün olsa Her gün hep usanmadan yerim." Ulan dedim lanet olsun böyle hayata,Şu sözü bile söylettik,Çok mu zor beyler bir anneyi mutlu etmek. Benim annem okumamış hayatın yükünü çekmiş,Tek başına 3 evlat yetiştirmiş tipik bir Anadolu kadını. Asıl anne diye bu kadınlara denir beyler. Şimdikiler ne amk. Annem okula gitmemiş, 2-3 de mi ne terk etmişler okulu, malum köy şartları. iki üç defa kağıtlara yazılarını gördüm. Hay dıbına koyayim böyle hayatın dedim yine. Annemin not defteri vardı, dedim bir dal alayım yazı yazacam, açtım baktım. Vasiyet yazıyor. Aklım gitti amk. Ulan biz nasıl evladiz,Bu kadın ölümü mü düşünmüş, hani Tamam hepimiz öleceğiz,Ama bu ne. Altına da yazmış, koca bir ömür geldi geçti, Sanki bir günmüş gibi. Bütün şair ler halt etmiş. Çok anlamlı sözler okudum. Ananem vefat etti beyler,Ama bitkisel hayatta idi. Annem den bir söz duydum. O okumamış kadından,bir kere uyansın gözlerini açıp baksın "guzum" desin yeter. Hani ayrı olmayı bile göze almış, Sadece bir kere baksın yeter diyor. Içim parçalandı. Bende evladım dedim. Nasıl bir acı bu? iki gün sonra sabah uyandım, kapının orda askılık var. Üzerine not, annemin el yazısı. "Ananeni kaybettik... köye gidiyoruz" ulan üç nokta koymuş Birde. Neden dedim yine. Anneler neden acı çekiyor ağlıyor. Onların ayağının altında cennet varken. Bu kadar değerli olan varlıklar, anneler neden üzülüyor neden be panpa? O yazıyı (ananeni kaybettik... ) gördükten sonra, Hayat daha farklı oldu. Dünya yansa umrumda değil, yeter ki annem iyi olsun...

Hayat zor be panpa...