Yusuf bütün olanları korkuyla izledi ve onlara seslendi: “Allah sizi bunun için mi yarattı? Allah size bunu mu emretti?”

Cinler onun sözlerini dinlediler. “Sen dünyaya suyu getirdin ve ateş iklimini yok ettin. Eğer şimdi de savaşı bitirmek istiyorsan bizim tarafımızda ol ve başımıza geç. Senin sayende düşmanlarımızı yenebilir ve topraklarımızı genişletebiliriz.”

“Size suyu getiren benim, ama gönderen elbette Allah’tır. Neden ondan yardım istemiyorsunuz?”

Diğer cin ırkı ise onun kendilerinden olmasını istiyorlardı.

“Allah senin yanında. Eğer bizimle birlik olursan, Allah bizim de yanımızda olur.”

Yusuf bunu görünce yeniden seslendi. “Şüphesiz siz sadece kendinize zulmediyorsunuz!”

Bi’run Şatan, halkının Yusuf’a tabi olmak istediğini gördü ve hizmetkarlarını çağırdı. “içimdeki zulmetin sebebi işte budur.” Dedi. “Yusuf’tur.” “Onu alın ve bana getirin, benim krallığımda nasıl olur da benim dışımda biri halkıma seslenir!”

Bi’run şatan’ın hizmetkarları Melek Yusuf'un çevresini sardılar ve onu, krala zütüreceklerini söylediler. Yusuf direnmedi.