Azazil Arş’ın aynasında bütün olanları izledi. Emrindeki askerlerden birisi olan Melek Yusuf’un katledilişinden üzüntü duydu.

“Allah'ım” diye yalvardı. “Beni yeryüzüne gönder, bu kanın intikdıbını almama izin ver.”

Yüce Allah, ona izin verdi.

Bi’run Şatan olacakları hissetmişti. Gökyüzü ansızın, devasa kanatlı meleklerle dolmuştu. Kendisi için geldiklerini hemen anladı.

Cinlere seslendi. Cinlerden bir kısmı onu dinlemeyerek, dağlara, denizlere ve göllere kaçtı, geri kalanlarsa büyük bir ordu kurmak için Bi’run Şatan’ın emrine girdiler.

Melekler yüryüzüne indiklerinde, Bi’run Şatan ve Azazel karşı karşıya geldiler.

“Sen Yusuf’u öldürdün” diye bağırdı Azazel. Bi’run Şatan ise, “Ona gitmesini söylemiştim, beni buna mecbur eti, eğer onu öldürmeseydim, halkım ona tabi olacaktı.”

“Bunun bedelini ödeyeceksin!” diye haykırdı Azazel.

Melekler onun işaretiyle cinlerin üzerine saldırdılar. Cinler ve melekler arasındaki büyük savaş başlamış oldu.

Savaş yıllar sürdü. Yeryüzünde, cinler ve meleklerin savaşmadığı bir parça toprak, kan karışmamış bir damla su kalmadı.