bana kahvaltılık hazırlarken ben de hayatta ki amacımı düşünüyorum. sahi ne yapacağım lan ben? bu gidişle okulda bitiğim. o dört duvar benim sonum olacak hissediyorum. her insanın sonunu getiren dört duvarlardır. bana da olacak biliyorum. tahammül edemiyorum o yapmacık bin kurularına. sırf bir kızı gibebilmek için yunus emre'nin allah aşkı gibi aşık olduğunu söyleyen çocuklara. belki de hiç böyle olamadığım için bu şekilde hareket ediyorum.

düşüncelerimi "hadi başla artık" cümlesi sonlandırıyor. bir yandan önümdekileri yerken diğer yandan bu kadının nasıl bir hayatı olduğunu düşünüyorum. veya merak ediyorum. ne ismini biliyorum ne de nereden geldiğini. idiot babam ismini bile söylemdi henüz.

ona seslenme isteği geçiyor içimden ama nasıl sesleneceğimi bilmiyorum. o da bu durumu anlamış olmalı ki "seda" diyor. ismim seda, bana bu şekilde hitap edebilirsin. tam olarak olmasa da hafif bir gülümsemeyle karşılık veriyorum.
-babamla nasıl tanıştın, diyorum.
+kütüphanede.
evet babam kütüphaneye gider. daha ne istiyorsun ne güzel baba demeyin. bu yüzeysel halidir. herkes içinde farklıdır. en güvenilir ve en erdemli kişi sizin kızkardeşinizi düşünüp mastürbasyon yapabilir. gerçek budur.
-evet gider kütüphaneye.
+bir kitabı arıyordum. aradığım kitabı baban elinde tutuyordu. ardından konuşmaya başladık.
-ne zaman oldu bu tam olarak?
+3 ay kadar oldu.
her zaman anneme karşı sertti. ama son zamanlarda iyice zıvanadan çıkmasının nedeni böylece belli oluyordu.