Bir yandan benim öyle aşk acısı çekerken Şehit haberleri gelmesi kendimi suçlu hissedişim hiç aklımdan çıkmaz ama aşık olmak öyle birşey ki ondan başka birşey düşünemiyorsunuz beyler.

Başladım yazmaya tabi size, yazdıklarımın hepsini buraya yazamayacağım içinden 3-5 cümle yazabilirim ancak "Sevgili Zeynep" diye başladım mektubuma "Daha senin o güzel yüzünü görmeden 2 gün öncesine kadar aşkı ne kadar saçma bulduğumu sana anlatamam" diye devam ettim tabi ekledim bir şeyler "Sana değer verenlere sen de değer verirsen ancak gönlün güzelleşir, derdim seninle gönül eğlendirmek değil. Seni ilk gördüğüm günden beri hep hayalini kurdum elini yanağıma koymak, alnından öpüp sana şiirler okumak istedim" dedim.

Daha nice güzel şeyler yazıp mektubu zarfa koydum. Yılmazdan evinin adresini istedim verdi adresi zarfın sağ alt köşesine yazdım.

Sonraki gün okul çıkışında Üsküdar daki Ptt ye gittim mektubu verdim 1.50 tl tuttu pul bastı adam en fazla 2 güne gideceğini söyledi.

Tabi 2 gün sonra gitmedi o mektub 3. gün sabahı (Perşembeydi galiba) Yılmaz okula giderken sabah kapının önünden mektubu almış. Kızın sınıfını bulup teslim etmiş "bir dosttan geldi mektup sen tanırsın nasıl olsa" demiş birde kıza. Ulan böyle adam dost olmaz mı? *

"Çekildim bir köşeye izledim okurken kızın resmen gözleri gülüyodu lan" diyo Yılmaz.

Ulan o gün nasıl mutlu oldum anlatamam.