Evet beyler

Otobüste, sıradan yolculuk yapıyordum ta ki o amca binene kadar. Yaşlı bi amca bindi ayakta zar zor duruyor otobüs hızını arttırdıkça sendeliyordu. Yaşlılıktan olsa gerek elleri titriyor cebindeki parayı dahi zar zor çıkararak şoföre uzattı. Bastonuyla yerçekimine karşı koyarak, şoför'ün ortaya doğru ilerleyin demesine izin vermeden yavaş yavaş benim oturduğum koltuğun hizzasına geldi. Bende onu izliyordum tabi ki centilmen ruhum yer vermemi soylerken amcanın ayakta durmasına kayıtsız kalamazdım. Amcaya "gel amca otur sen" diyerek ayağa kalkıyordum ki amca ani bir hışımla omzudan tuttu ve yaşının o denli ileri hareketlerininde kısıtlı olması rağmen beni omzuma bastırarak tekrar oturtmayı başardı. Ben ve tüm otobüş şaşkınlıkla amcaya bakarken amca bağırarak (sanırım kulağında da sıkıntı var.) "evladım sen otur yaşın genç ben yaşlıyım, senin daha çok zamanın var bana ise yol gözüküyor artık, sen sağlıklı ol ben bu saat ten sonra otursamda fayda etmez, aman evladım otur ben ayaktada giderim." dedi.
Vay amk herkes şaşkınlıkşa bakarken ben neden erken kalkmadın diye kızdı sandım ama adam ciddiymiş beyler. O an herkesin gözleri doldu ben ve etraftakiler ne kadar ısrar etsekte adam inat etti oturmam diye. Benimde gönlüm razı gelmedi bu duruma" ben zaten inicem" dedim. Halbuki daha çok yol vardı ama olmazdı beyler en azından adam otursun diye indim. Şimdi yürüyorum da çok mutluyum içimde bi huzur var bunu da sizinle paylaşmak istedim.

Esen kalın.