Yanlarına gidip Derin?diye seslendim. Dönüp baktı. 

Efendim? Gözüm Derin'in Burak'ın belindeki eline kaydı. Gözlerimi devirip belli belirsiz homurdandım. 

Biraz konuşabilir miyiz? 

Burak'a bakıp gülümsedi. Sonra ondan ayrılıp yanıma geldi. 

Ne oldu?dedi yanımda yürümeye başlayarak. 

Bana hala kızgın mısın?diye sordum en tatlı çıkan sesimle. Şu kızların hasta olduğu türden. Ama Derin bakmadı bile. Omuz silkti. 

Hayır, önemsiz bir şeydi. Sorun değil.

içim yarım yamalak rahat etti. Sevindim.dedim. Birden triplere girince ne olduğunu anlamadım.

Kaşlarını kaldırarak konuştu. Triplere girmedim ben. Kantin sırasına girdim. 

O saniye içinde ellerimi boğazıma zütürüp kendimi öldürene kadar sıkmak istedim. Hakkında öğrendiğim şeylerden biri de bu olmuştu; kendimi öldürmek istememe yetecek kadar kötü bir espri anlayışına sahipti.