Şerefsiz amca tam zamanında çalıştırıyorsun koduğumunun makinasını, indik.Bir bankta oturduk, sohbet ettik otobüse bindik. Oradan da onların evine kızı bırakmaya,en sonunda gelmiştik. Gece sokak lambaları kızın saçına vuruyor oradan da gözüme yansıyor fakat sadece kalbimle hissediyordum.

Elif'in gözü yaşlı bir şekilde onların apartmanın önüne geldik.

Ben:Buraya kadarmış
Elif:Öyle deme ya yani tekrar görüşecektik?
Ben:Tabi ki de görüşeceğiz
Böyle diyordum fakat kesin değildi. Birbirimizi son görüşümüz olabilir.O ve ben bunun farkındaydık ama sadece kendimizi kandırıyorduk.
Elif:Sakın diğer kızlara bakma bak yemin ederim. Oraya gelir ismail'e geçirdiğim gibi sana da geçiririm.
Ben:Artık istesemde bakamayacağım herhalde(Gülerek)
O da güldü ama ikimi zinde gözü yaşlı bir şekilde. Eski halim olsa öyle bir ağlardım ki görseniz sanki 12 kişi tecavüz etmiş gibi fakat ben Elif'e değiştiğimi göstermek istiyordum.Bu gerçekten çok zor bir işti,
Elif:Yemeğini düzgün ye bak orada da başını belaya sokma, sadece dersine bak. Bana yetiş ki aynı üniversiteye gidelim.
Ben:Anladım.
ikimizinde boğazı düğümlenmişti, artık daha da fazla konuşamıyorduk.Bir kaç saniyelik sessizlikten sonra koşarak geldi sarıldı. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
-Kendine iyi bak diyordu ağlayarak
Bende bir kaç damla gözyaşı akıttım fakat çaktırmamaya çalışıyordum.1 dakika sonra bıraktı,tam arkasını dönecekti.
Ben:Bir dakika
Boynumdaki kolyeyi çıkardım,
Ben:Bunu sana hediye etmek istiyorum. Hatıra olarak yanında kalsın
Tamam dermiş gibi kafasını salladı. Sonra da apartmana doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı. içeriye girmeden önce son bir kez daha baktı sonra da gitti. işte o an boşluğa düşmüştüm, yavaş adımlarla taşınmış olduğumuz evin oraya gittim. Babam kapının önünde bekliyordu.
-Sonunda geldin hadi gidelim.
Arabaya bindik,ve başka şehire doğru yola çıktık.Her bir saniye kalbimdeki bağın gücü azalıyordu.Bir kaç yıl sonra o beni ya da ben onu unutur muyum ki? Bilmiyorum artık hiç bir şey bilmiyorum