Holokost (Yahudi Soykırımı) - DEVAM1

Naziler “Son Çözüm”ü hızlandırmak için konsantrasyon kamplarını kullanmaya başladılar. Bu kamplar zaten politik mahkûmlar için kullanılıyordu. Avrupa’nın dört bir yanındaki Yahudiler, yeniden yerleştirilme nosyonu ile kitleler halinde toplandılar. Yahudiler, SS’in “nihayetinde Yahudileri imha etme” planını bilseler de, 20 yüzyılda, insanlığa karşı gerçekleştirilecek bu suça izin verileceğine inanamıyorlardı. Yahudiler, sığır arabalarında taşındılar, hatta diğer aşağı ırklar günlerce susuz ve yemeksiz seyahat ettiler. Kapılar açıldığında kendilerini konsantrasyon kamplarının gerçek dışı dünyasında buluyorlardı.

Rudolf Hoess, Auschwitz’in komutanı, prosedüre aşağıdaki biçimde tanımladı.

“Tahminlerime göre 2.500.000 kurban idam edildi veya gaz verilerek ve yakılarak imha edildi, ve en azından diğer yarım milyon da açlığa ve hastalığa dayanamayarak öldü, bu da toplam ölü sayısını yaklaşık 3.000.000 yapar. Bu sayı Auschwitz’e mahkûm olarak gönderilenlerin yaklaşık %70 veya %80 ‘ini temsil eder. Geri kalanlar seçildi ve köle işçi olarak konsantrasyon kampı endüstrisinde çalıştırıldı...

Yahudi sorununun son çözümü aslında Avrupa’daki tüm Yahudilerin imhası anldıbına geliyordu. Ben Haziran 1941’de Auschwitz’de idam eylemlerini meydana getirmek için göreve getirildim. Ölüm odalarında insanları öldürmek klimatik koşullara bağlı olarak 3 ile 15 dakika arası bir zaman alıyor. Biz insanların öldüğünü çığlıkları dindiği zaman anlıyorduk. Genelde kapıyı açıp ölü bedenleri çıkarmadan önce bir, bir buçuk saat beklerdik. Cesetler uzaklaştırıldıktan sonra özel komandolarımız cesetlerden yüzüklerini ve altın dişlerini çıkartırlardı…