utana sıkıla amcamı arıyordum. amcam almancı istanbulda apartmanları olan hali vakti yerinde bir adam. yurtdışında işçilik yaparak bir şekilde zütü toparlamış. aslında çok zor bir şey lan öyle şeyler geliyor ki başınıza inanamazsınız. bu adam 30 sene yapmış bu işi. fiziki işte çalışmak zor şey baya zor. ondan daha zor olansa insafsız bir ustabaşı. amcama 2 yılımın sonunda çok daha fazla saygı duyuyorum.

toparlayayım , aradım amca naber üç beş konuyu getirdim benim mevzuya. çanakkaledeki yazlığının çatısı yenilediği için kibarca gibtir git ulan dedi. aha en büyük koz gitmişti. peki amca sağol yine de yengeme selam söyle deyip kapattım. şu an düşününce haklıydı 15bini çıkarıp vermek kolay değil. hele ki o parayı işçilikle kazanmışsan. ben şu an 1 doların hesabını yapıyorsam o adam ne yapmasın.

tek koz kalıyordu beyler. babam. şu ana kadar durumu olmasa bile , bir şekilde hep bana yardımcı olan babam. ah ulan nasıl özledim var ya adamı. 2 yıldır görmedim hiç. skype falan hikaye amk yanında çekyata kıvrılıp çayını içerken görecen. sabah beraber kahvaltı yapıcan. hepsi ne kadar güzel şeylermiş. çok şanslıymışım aslında , ilk yumrukta nakavt olduğunu sana korkak taksörmüşüm. toparlanabilecekken ringden kaçmayı seçmiş taksörmüşüm.