babam ilk kez verdiğim kararın yanlış olduğunu , zaten durumumuzun olmadığını askerliğin daha mantıklı olduğunu söyledi. ne kadar yurtdışını ve fırsatları anlatsam da ikna edemedim. para işi yalan olmuştu yani. adam tabi ki haklıydı amk. ben sırf zütümü rahata erdirmek için adamın bütçesinin içine edemezdim. ki zaten yok amk olmayan şeyi nasıl versin adam. çok utanıyorum şu an gerçekten nasıl istemeye bile cesaret ettim o parayı. cahillik + cesaret = sefalet beyler. mc2 gibi geçerli bir formül. öyle bir kaç gün gibko gibko takıldım. mutsuzum ayaklarıyla dolaştım. tabi ki babamın gözünden kaçmadı. - noldu bu ne surat kaç gündür dedi. - yok birşey dedim. - para mevzusu mu dedi? - yok dedim , olsa verirdin zaten dedim. - kalk yürü bankaya gidiyoz dedi.