Şah ismail Sultan Selime zamaninda mücevherle süslü bir sandık gonderiyor. Sandik aciliyor icinden degerli taslar, kiymetli atlas ve kadife kumaslar cikiyor. Fakat bir de pis bir koku yayiliyor. Dehset bir koku herkes burnunu tikiyor. Neyse en alttaki bohcadan insan taku cikiyor. Yani osmanliya buyuk bir hakaret ediliyor. Bunun uzerine yavuz sultan selim ayni sekilde mucevherle ve kumaslarla suslu bir sandik hazirlatiyor icine osmanlinin en guzel gul kokulu en nadide lokumlarindan bir kutu hazirlatiyor.en altinada kucuk bir kagit ve bir satir yazi ekleyip gonderiyor.Sah sandigi aciyor mucevherler kumaslar actikca guzel bir koku yayiliyor.En altta bir kutu gullu lokum . Anlam veremiyorlar tabi. Bizim elci yiyor lokumdan zehirsiz oldugunu gostermek icin sonra oradakilere ikram ediyor .Lokum bittikten sonra sah ismail en alttaki kagidi okuyor:
"Biz biliriz ki ,her insan yediginden ikram eder "
Konuşma Sonu