bu adamın evi nerede dedi burak abi. bilmiyorum dedim. emre bu akşam buluşup onu bulmalıyız dedi. nasıl olacak dedim bu akşam 22:45 te odaklan dedi. bende tamam burak abi dedim hadi görüşürüz deyip uzaklaştı. kafam allak bullak olmuştu nasıl bir paradoksun içindeydim. nasıl bir olay yaşıyordum ben kimdim... eve gittim annemler gelmişti. annem neden sivil olduğumu sordu. bende sabah kalkamadığımı söyledim. sende bi haller var ama hadi hayırlısı dedi. saat 20:30 civarı tv izliyordum. annemde yemek hazırlamıştı yemeğe oturduk annem en sevdiğim yemeği sulu köfteyi yapmıştı. iştahım yoktu 2 lokma zor geçti boğazımdan. annem şaşırmıştı normalde 2 tabak sulu köfte-pilav yemeden sofradan kalkmayan ben 2 tabağı bitirememiştim. annem üzgün bir şekilde bana bakıp. oğlum ne olursun söyle bana ne sıkıntın var borçmu yaptın birisine birisi mi bişi yaptı sana. hayır anne dedim birşeyim yok deyip. odama çekildim. saat 21 civarı olmuştu. biraz facede takıldım saatin gelmesini bekledim. saat 22:45 olmuştu. seyahatin hazırlıklarını tamamladım ve sırt üstü uzandım. çok fazla odaklandım. artık çok çabuk ayrılıyordum fiziki dünyadan adım atmak kadar kolaydı benim için. bedenim vücudumdan ayrıldığı anda kendimi sahildeki bankta buldum. yanımda burak abi vardı. benim dünyama hoşgeldin dedi. birşey demedim. şimdi ilk işimiz mehmeti bulmak dedi. bana mehmetin dış görünüşü hakkında detaylı bilgi verebilirmisin özellkle yüzü hakkında dedi. bende veririm abi neden dedim. bana aynı anda odaklanacağız yanında olacağız dedi. anlatmaya başladım. mehmet abi yaklaşık 168 boylarında hafif kambur birisi abi gözlük takardı her zaman fakat gözlüğün üstünden bakardı. sağ gözü sana bakarken sol gözü hafif dışa doğru kayardı. kirli sakallı gezerdi saçlarına hafif ak düşmüştü son görüdüğümde dedim. sağ yanağında beni vardı sanırım hatırladığım bu kadar abi dedim. tamam emre odaklanmaya hazır olduğunda bana söyle dedi..

hazırdım artık ne olacaksa olsun diyordum. tamamdır burak abi odaklanalım dedim ve kendimi bir anda bulunduğumuz dünyadan farklı bir ortamda buldum. burası çok farklıydı sanki yaşadığım dünyadan değildi. etraf karanlık ve kızıldı heryer simsiyah. havada uçan karanlık şeyler tam olarak ne olduklarını kestiremiyordum. sonra bir anda bir ses duydum. arkamı döndüm ve mehmet amca. karşımda duruyordu. fakat çok farklıydı gözlerindeki kızgın ifade beni ürkütüyordu. aklımdan evde olmayı geçirdim. gözlerimi açtım yine aynı yerdeyim gidemiyordum. mehmet amca bana yaklaştıkça kalbim yerinden fırlayacak gibiydi sonra havadaki karanlıklar bir bir gökyüzünü karanlığa boğuyordu kızıllık giderek simsiyah olmuştu. boğazımın düğümlendiğini hissettim sanki birisi beni iple boğuyormuş gibi.. nefesim kesildi ölecek gibi hissettim. dizlerimin üstüne çöküverdim. sonra kendimi boşluktan düşermiş gibi hissettim. gözlerimi açtığımda yanımda burak abi vardı. neredeydin nereye gittin ben neden seninle gelemedim dedi. sesim soluğum çıkmıyordu. neyse dedi burak abi son birkez uyanmaya odaklan dedi. kuvvetim yoktu bayılacak gibiydim. astral boyutta ilk defa acı hissettim. son bir hamle ile uyandım. uyandığımda boğazım acıyordu. lavaboya gittim yüzümü yıkadım. boynuma baktım. iç içe geçmiş üçgen lerden sanki bir ip gibi iz kalmış boğazımda. sabaha kadar uyuyamadım. sabah boynumdaki iz yerini kızarıklığa bırakmıştı. annem uyanmış bana bakmak için odaya girdiğinde beni uyumamış göründe. gülerek hayırdır emre okula gitmek için can atıyosun heralde dedi. aynen anne dedim bir bilsen. boğazımdaki kızarıklığı farketmemişti. kahvaltıyı yaptıktan sonra okula doğru yol aldım...

beyler devam edicem sağlıcakla kalın