burcu ortalıkta gözükmüyordu.. normalde her sabah kantindeki 2 masada ekürisiyle otururdu. ama yoktu. sanırım bugün okula gelmemişti. o gün okulda hiç uyumadım. ama yorgunluktan ölecek gibiydim. okuldan çıkıp mehmet amcanın dükkanına doğru gittim. kapıda burak abi vardı. yanına gittim. beni görür görmez dediği ilk kelime emre benimle gelmelisin.
abi nereye dediğim zaman benim evime dedi. abi nasıl olu neden dedim.

ba- emre burcu sizin okuldaydı değilmi

ben- abi yoksa burcuya birşey mi oldu ?
ba- emre gitmemiz gerek. odaklanacağız.

ben- tamamda abi size neden gidicez evde odaklanabilirim

ba- emre enerjini yeterince kullanamadığın için karanlıklar sana zarar vermeye çalışıyorlar. boynundaki yaşadığın his. senin kordonun. onlar seni fiziki bedeninden sen zayıfken ayırmaya çalışıyor.

ben- peki neden ben abi bana bunu açıkla yoksa ben kafayı yiyecem. okuluna giden burcuya platonik aşık olan bi çocuktum ben. mehmet amca sen burcu. karanlıklar bilmem ne?

dedikten sonra ağlamaya başladım. kaldıramadım bu kadar stresi.

ba- ağlama ayağa kalk ve git evdekilere berkelerde kalacağını söyle.

ben- abi izin vermezler.

ba- git o zaman ikna et içine sıçtığımın işi daha da karışmadan. burcu tehlikede...

iliklerime kadar kadar hissettim o kelimeden sonra içimdeki acıyı...

eve gittim içeri girdim. mutlu görünmeye çalışıyordum. annemin yanına gittim yanağından öptüm.
ben- anne bu akşam berkelerde kalıcam sorun olur mu ?

annem- hiç bir yere gidemezsin.

ben- anne gitmem lazım bu akşam ödev yapacağız

annem- sana ne oldu emre son zamanlarda değiştin

ben- anne sonra konuşalım ben hazıanıp çıkıyorum dedim.

odaya doğru gittim arkamdan saydırıyordu. bayağı üzülüyordu halime. ama yapacak hirbirşeyi yok..
evden çıktım burak abinin yanına gittim. hadi gidelim abi...