Karanlıktı. Leyla yanıma geliyordu. ikimiz de uçurumdaki demir parmaklıklardan ayağımızı sarkıtarak oturuyorduk (Bu arada olayları hatırlamıyorum cidden bu olayı ilk kez yaşıyormuş gibiyim sanki) daha sonra kurtlar geliyor, etrafımızı sarıyor ve ben ihtimal hazırlıyorum. Daha sonra Leyla’yı kurtarmanın yollarını düşünürken tek bir ihtimal onu kurtarıyor o da kendimi feda etmem. Ama ayaklarım ona doğru yürümüyor. Leyla korkuyor ve bana “Yardım et nolur” diye ağlıyor. Kurt yavaş yavaş ona doğru yürüyor. Ben gitmeye çalışıyorum ama yapamıyorum. Leyla bağırarak ağlıyor ve “Bir bine kurtar beni ayağım demir parmaklıklara sıkıştı” diyor. Ben ise kımıldamıyorum. Kurt yanına kadar geliyor ve Leyla’nın kolunu koparıyor. Leyla son ses bağırıyor “aaaaa imdaattttt Ne olursun yardım et” diyor. Sonra sıkışmayan ayağını koparıyor. Çığlığı daha çok artıyor. Arkama bakıyorum ailesi oradan koşmaya çalışıyor ama yol kapalı. Ailesi bana “Ne olur kızımızı kurtar” diyor. Kurt geliyor diğer kolunu da koparıyor. Ben ağlamak istiyorum koşmak istiyorum ama ağlayamıyor veya koşamıyorum. Sonra demirlikteki ayağını koparıyor. Leyla sürünerek kaçmaya çalışıyor. Ama kurt kafasını ısırıyor ve son sözlerinde “Ne olur-sun yar-dım e-t oluyor ve kafatası parçalanıyor. Ailesi oradan ağlıyor. “Kızımızı kurtarmaya çalışmadın. Katilsin sen” ve bütün köy katil demeye başlıyor. Hepsi aynı anda bağırıyor ve gerçek dünyaya dönüyorum.

Merve’yi görüyorum. Fatih ile tartışıyor. Emre Melike falan hepsi Fatih’e falan kızıyorlar “sen ne yaptığını sanıyorsun” falan diyorlar. Ben ise ağlıyorum ama sesim çıkmıyor. Sonra Merve bana doğru koşuyor ve bana sarılıyor. Fatih geliyor ve

F-“Abi daha 5 dakika geçmişti. Küçük kurt size 2 gün diyordu.” dedi. Ama ben onu dinlemiyordum. Leyla’nın ölüşü gözümden çıkmıyordu. Bütün vücudunun parçalanışı. Daha sonra Leyla karşıdan geldi ve “Şaka yaptık” falan dedi. Boş boş bakıyordum Leyla’ya. Daha sonra aklım başıma geldi. “Yaşıyorsun” dedim. Tabiki yaşıyorum o koparılan falan balondu bak kurt da babamdı kostüm giyinmişti” dedi. Sarıldım Leyla’ya “Bir daha böyle şakalar yapma” dedim ve yokoldu.

F-“Şimdi iyi misin abi” dedi. Ben tamamen unutmuştum olayı. Fatihi görünce aklıma geldi ve:

b-“Başaramadım” dedim

M-“Hayır. Sana alıştıra alıştıra göstermesi lazımdı. Direk kızı parçalaması değil.”

F-“5 yıl sonra sıra 2 gün boyunca belkide böyle şeyler göreceksiniz. Bunalıma girdiğiniz anda bedeniniz ele geçirelecek belki, belki de öleceksiniz. Ben hiç göstermek istemiyorum bunları size. Ama yapacak bişeyim yok. Şimdiden size soruyorum göstereyim mi göstermeyeyim mi?” dedi.”Size 10 dakika fiziksel acı 10 dakika ise zihinsel acı yaptıracaktım. Ama görüyorum ki hala hazır değilsiniz. Kendime gece yaptım bunu. Ama bana işlemiyor kendime yaptığım halisülasyon. Anlıyorum sahte olduğunu. Siz o güne geldiğinizde hazır olacaksınız. Ben ise bekleyeceğim.” dedi. Fatih haklıydı. Bizim eğitilme gibi bir şansımız vardı fakat onun yoktu.

Mu-“Tamam sıra bende o zaman” dedi.