çay demledim , masayı hazırladık. oturduk , sevgililer gibi. narin elleriyle çay bardağını tutuşunu seyrettim. bir yudum aldı , bana bakıp gülümsedi. ayağa kalktı , korktum. gidicek diye çok korktum beyler , hem daha çay bitmemişti. bir dilim ekmek bile yememiştik amk.
yanıma geldi , ağlamaya başladı. birini gerçekten seviyorsanız ve onu ağlarken görmüşseniz dayanamıyorsunuz beyler.
Hüngür hüngür ağladım karşısında. dizlerinin üstüne çöktü. yanaklarımı öptü , ıslaktı dudakları. gözyaşı , tükürük ve çay
gözlerimi öptü , kalbimin ritmini bozdu. ayaklarım üşüdü , meshanem doldu.
yanaklarım kızardı. yaklaştım yüzüne , nefesi suratıma çarptı. sıcacıktı beyler , içimi ısıttı.
yanağını öptüm , yumuşacıktı amk
-gitmem gerek ankarahukuklu
+e daha yapmadık ki kahvaltı
-özür dilerim , işim vardı aklımdan çıkmış
kaderime boyun eğdim , ellerini tuttum
+nereye gideceksin beraber gidelim ?
-yok hiç gerek yok
ısrarlarıma rağmen istemedi. e o giderse ne yapıcaktım ben beyler ?
saçlarının üzerinde gezindiği yastık , dudaklarının değdiği bardak.
daha zor olucaktı benim için , ondan kalan şeyler vardı. ama o yoktu ki amk
gidicekti işte
ve gitti de beyler , el salladı giderken
görüşürüz demedi , ben de diyemedim
umarım görüşürüz diye geçirdim içimden. çünkü bağımlılık gibiydi. sigara gibi
yanaklarını öptüm ve bırakılacak gibi değildi. bağımlıydım artık ona beyler
yalnızdım tekrar , bardagında kalan yarım çayı içtim. dudaklarını hissedebilmek için
her şey çok belirsizdi amk , istiyor da istemiyor gibi
seviyor ama sevmiyor gibiydi.