Kardeşim yazdığın upuzun yazıyı inan ki gözlerim dolarak okudum, bir hayalim var ve ne zaman bu hayal için kendimi zorlasam hep bir engel çıkıyor önüme. Sence de hayalleri gerçekleştirmek için bile ihtiyaçları olmaz mı insanın? Bu ihtiyaçlar insanı zora sokmaz mı?
Her neyse s.et geçtim bu meseleyi. Mesela hayalim için çok şeyi ardımda bıraktım ben. Okulu saldım, zamanımın çoğunu bu hayalim için harcadım. Ama panpa inan ki olmuyor. Allah kahretsin ki ne kadar çabalarsam çabalayayım olmuyor.
Ben de artık hayalime kavuşmak istiyorum, o hayatı yaşamak istiyorum. Ama panpa olmadıkça insan yıpranıyor. Mahvoluyor. Yazdığın entry'den bir kesit aldım mesela,(hayatımda önemli gördüğüm kesitleri stickerlara yazar odama yapıştırırım.) hani demişsin ya" Tutku ve süreklilik birleştiğinde hayaller gerçeğe dönüşür" diye. inan ki tutkum sonsuz, ama süreklilik artık yormaya başladı panpa.
Kusura bakma kafanı ağrıttım akşam akşam. Helal et...