iftara yaklaşık 1 saat kalmıştı. Orucumu açacak yer bakmak üzere ayağa kalktım. Bakınacaktım. Cebimdeki parayı kontrol ettim. Aman Ya Rabbi cebimdeki 20 lira yoktu. Defalarca kontrol ettim cebimi ama yoktu. 10 lira duruyordu ama. Ne yapacam ne edecem derken 10 liranın 5 lirasıyla iftar yapmak geldi aklıma. Kalan beş lirada dolmuş parasıydı. Metrobüse ulaşana kadar dolmuşa binmek, Sefaköyde inince de yine dolmuşa binmek zorundaydım.

Hüzünle ayağa kalktım. Fakat o da neydi. Her yer buram buram lüks kokuyordu. Restorantların önü porşe galerisi gibiydi. (Maslak bankaların merkezi). Fakat köşelerde bir yerlerde simit sarayı vardı. Bu benim için güzel bir haberdi. 1 simit 1 su kâfiydi benim için.