bıktım yaşadığım hayattan tamam param var eyvallah evide var ne kdar bir su yasımda kadar bi odamda olmasada kitap tozu ve havasız bir yerde yatmış olsam da tüm lise hayatım tikilerin arasında kalıp hep onların mutlulugunu izlemekle geçti üniversiteye geçtim cevremden insanlardan ülkemdeki insanlardan nefret ediyorum 2 kez birini sevdim ama o ikisindede baska biri ile oldu yeri geldi sınıfta kaldım içime kapandım hep asosyal olarak dıslanmıs gibi bir hayat sürdüm insanları ve ne pislik olduklarını hep anladım kimseden calmadım zina etmedim elimden geldiği kadar insanlara yardım ettim yardımlarına kostum sonra baktım herşeyden nefret ediyorum haketmeyen haketmediği herşeye sahip oldugunu gördüm ve bense hep halime sükür edip iyi niyetimle yoluma devam ettim hep bir duam vardı söylesini nasip et diye sürekli gönlümden geçen o kaybetme duygusunu öyle bilirimki o boşluğa düşme zaman geçsin diye kafanı birşeylerle oyalama cabası yoluna kaldıgın yerden devam etmek düştüğün yerden kalkmak ve bu maglubiyeti mutsuzluğu hayatımın cogunlugunda sahte sahte gülerek aslında bircogunda mutsuz olarak ilerledim artık o kadar yüreğimin üstüne geliyor ki dayanamıyorum Allahım ya beni sevdiğime kavustur yada güzeliyle yanına al demekten baska care bulamıyorum bıktım be artık birgünde hayalini kurdugumuz bir duamız bir isteğimiz gönlümden su an geçen gerçek olsun be bizde insanız be bizim sizinde kardeşlerim hakkınız var hergün bu duyguları yüreğimde taşımaktan bıktım öyle ağır oluyorlarki sanki göğsümün üzerine kayalar birikmiş altında kalmışım gibi yeterli bu kadarı be Rabbim sen ya al beni yada sevdiğimi nasip et bu duamı hayalimi gerçek et yastıklara hergün sarılmak kötü işte cigara yak derler içmiyorum birader alkol oda olmaz kurtuluş yönü olamaz döndüm Allahıma inandım mucizlerine Rabbim ne olur nasip eyle ya yanına yada onu bana...