Çok korkuyordum, ne yapacağımı bilemedim. ikisinin de yüzü bana dönüktü ve birden anlaşılır bir dilde konuşmaya başladılar:
Yabancı! Buraların sahipli olduğunu bilmiyor musun?
Korkudan titriyordum, onlar da bunun farkındaydılar. Derken birden ışımaları artmaya başladı. Sonunda bütün odayı aydınlatmaya başladı. Ne kadar da garip bir mağara böyle! Ancak ışıkla birlikte duvarların aslında duvar olmadığını farkettim. Onlardan yavaş yavaş sivri çubuklar yükselmeye başlıyordu. Hepsi üzerime gelmeye başladılar. Birden bunların zenci olduğunu farkettim. Hepsi birden zütüme sokuşup ölene kadar gibtiler. Şu an cenetten yazıyorum bu da böyle bir anımdır.